Tarih 24 Ocak 1993...
Cumhuriyet'teki köşesinde, terör, kontrgerilla, kaçakçılık, Rabıta, ve Hizbullah gibi konuların üzerine cesurca giden Uğur Mumcu, Ankara Karlı Sokak'taki evinin önünde otomobiline konan bombanın patlaması sonucu hayatını kaybetti.
Ve tarih 24 Ocak 2011...
Aradan tam on sekiz yıl geçti.
Uğur Mumcu'nun üzerine gittiği süreçler etkinliğini koruyor. Üstelik güçlenerek...
* * *
On sekiz yıl oldu...On sekizinci ölüm yıldönümünde anıyoruz "yiğit bir kere, korkak bin kere ölür", "bilgi sahibi olunmadan fikir sahibi olunmaz" diyen ve "susmayı çağın suçu" olarak gören demokrasi ve devrim şehidimiz Uğur Mumcumuzu...O aramızdan ayrıldı demeye dilim varmıyor; çünkü bir taraftan yüreğim ve beynim hala isyan ediyor, yıllar geçse de kabul etmek istemiyor bu vahşeti. Diğer taraftan, onu düşünceleriyle, felsefesiyle değerlendiriyorum. Böylece milletçe yaşadığımız bunca bunalıma rağmen hala onun düşüncesine ve felsefesine sahip çıkarak, gerçekleri yiğitçe, korkmadan haykırarak Uğurumuzu, yani aydınlık yanımızı yaşatacağımıza inanıyorum.
Dile kolay on sekiz yıl oldu. Ancak Uğur, en az on sekiz yıl öncesindeki mücadelesinin mantığıyla, on sekiz yıl sonra on sekiz kat artan sorunları, tehlikeleri ve tehditleri bizlere yeniden anlatıyor gibi. Onun ifşa ettiği gerçekler, bugünün gerçekleri; onun önerileri bugünün çözüm yolları. Uğur yıllar öncesinden, yolsuzluğu, yağmayı, yandaşlığı, emperyalizm ortaklığını eleştirirken, biraz da günümüzde bu kıyımlara, onursuzluklara sessiz kalanları eleştirir gibi. Sessizliğimizi, "güzel günleri" yağmur duasına çıkıp yağmuru bekler gibi bekleyişimizi, edilgenliğimizi, boş vermişliğimizi eleştirir gibi...Ve bize emperyalizme, sömürüye, gericiliğe, ayrıcalıklara ve eşitsizliklere tam da bugün başkaldırmamız gerektiğini öğütler gibi. Atatürk ilke de devrimlerinin öncülüğünde demokratik, laik ve sosyal hukuk devleti olan Türkiye Cumhuriyeti'ni yüceltmemiz gerektiğini, Türk milletinin çağdaşlığa ulaşmasının önündeki engelleri, ezilenlerin sırtından geçinenleri, bu vatan üzerinde oynanan oyunları, yiğitçe, korkmadan, kalemimizle, yüreğimizle ifade etmemiz gerektiğini; asıl bugün mücadele etmemiz gerektiğini haykırır gibi...
Uğur Mumcu, "kendimiz gibi yaşayan binlerce yoksulun yüreğini, yüreğimizde yaşayarak katıldık o büyük kavgaya" diyordu bir keresinde. Kimin için mücadele ettiğini dosta düşmana duyuruyordu..."Giresun'daki yoksul köylüler, sizin için öldük. Ege'deki tütün işçileri, sizin için öldük. Doğu'daki topraksız köylüler, sizin için öldük. İstanbul'daki, Ankara'daki işçiler, sizin için öldük. Adana'da paramparça elleriyle, ak pamuk toplayan işçiler sizin için öldük" diyordu. Kimin için, kimin haklarını savunmanın karşılığında öldüğünü çok iyi biliyordu... "Bağımsızlık, Mustafa Kemal'den armağandır bize" diyordu. Nasıl bağımsız kalabileceğimizi, bağımsızlığın anlamını en iyi o vurguluyordu. O, devletin varlığı ve bağımsızlığını, vatanın ve milletin bölünmez bütünlüğünü, milletin egemenliğini, hukukun üstünlüğünü, toplumun huzur ve refahını, herkesin insan haklarından yararlanmasını savunuyordu. Atatürk ilke ve devrimlerine bağlı kalarak bu yolda mücadele ediyordu. Mustafa Kemal Atatürk'ün öğüdüne uyuyordu...
* * *
Değerli okurlarım, Uğur Mumcu'yu anmak, yaşatmak, onu anlamakla, onun yapmak istediklerini algılamakla, mücadelesinin farkına varmakla mümkün. Dahası, o mücadeleye katkı koymakla, onun yapmak istediklerinin devamını cesaretle yapma kararlığında olmakla, cesur olmakla, yürekli olmakla, bilgi sahibi olmakla, yanlışların üzerine gitmekle, hak aramakla...mümkün. Bu yönde harekete geçtiğimiz zaman, Uğur Mumcu'yu gerçekten anmış olacağız. Gerçekten mumlar yakmış, gerçekten karanfiller dağıtmış, gerçekten ağıtlar yakmış olacağız...Ve o zaman bu yolsuzluğu, hırsızlığı, yandaşlığı yücelten düzeni; adaletli, halktan yana bir düzenle değiştirme umudunu yeşertmiş olacağız...
"Bir gün sesimiz, hepinizin kulaklarında yankılanacak ey halkım, unutma bizi" diyerek işte bahsettiğim umudu yani halkına güvenini anlatmaktaydı Uğur. "İsteseydik, diplomalarımızı mor binlikler getiren birer senet gibi kullanırdık" demekle onurumuzu..."Nokta kadar menfaat için virgül kadar eğilmeyen", hiçbir zaman satın alınamayacak gururlu yanımızı anlatıyordu. "Halkım, kimin için mücadele verdik, kimin için öldürüldük, bunu bilin ona göre mücadelenizi verin" demek istiyordu. "Korkmayın cesur olun devrimci olun, bıraktığımız yerden siz devam ettirin" demek istiyordu...Aslında adam olun demek istiyordu!
Değerli okurlarım, bugün bir taraftan, Türkiye Cumhuriyeti'nin rejimi ve bölünmez bütünlüğü tehlike ve tehdit altında. Diğer taraftan da yoksulluk, yolsuzluk ve yandaşlığın çığ gibi büyümesine göz yuman, bu yönde atılan her adımı teşvik eden, dahası iktidarını bu çarpık ilişkiler ağı üzerine kuran bir yönelim ülkeyi yönetmekte.
Bu koşullar altında milletçe daha cesur olmalıyız. Şimdi konuşma sırası bizlerde, hepimizde. Bir eline mum, bir eline karanfil alanlarda, ağıt yakanlarda...Şimdi konuşma sırası sessizliğe gömülen, ezilen, bölünen, sindirilenlerde...Şimdi konuşma sırası Türk milletinde...
* * *
Devrim ve demokrasi şehitlerimiz, o çıkarsız, hep halkınız için çarpan yüreklerinizle sunduğunuz cumhuriyet, laiklik ve demokrasi düşüncelerinizi, eylemlerinizi, kaleminizi, emperyalizm karşıtı kimliğinizi halk olarak UNUTMAYACAĞIZ, UNUTMAYACAĞIZ, UNUTMAYACAĞIZ...Bedeli ne olursa olsun, unutmayacağız, unutturmayacağız! Sizleri kalemimizde, yüreğimizde, her günümüzde, her eylemimizde yaşatacağız!
(Haber Ekspres Gazetesi- 24 Ocak 2011)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder